Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów...

1 Bóg się rodzi, moc truchleje,

Pan niebiosów obnażony!

Ogień krzepnie, blask ciemnieje,

ma granice Nieskończony!

Wzgardzony okryty chwałą,

śmiertelny Król nad wiekami,

a Słowo Ciałem się stało

i mieszkało między nami!

2 Cóż masz, niebo, nad ziemiany?

Bóg porzucił szczęście twoje;

wszedł między lud ukochany

dzieląc z nim trudy i znoje.

Niemało cierpiał, niemało,

żeśmy byli winni sami,

a Słowo Ciałem się stało

i mieszkało między nami!

3 W nędznej szopie urodzony,

żłób Mu za kolebkę dano.

Cóż jest, czym był otoczony?

Bydło, pasterze i siano.

Ubodzy! Was to spotkało,

witać Go przed bogaczami.

a Słowo Ciałem się stało

i mieszkało między nami!

Tekst kolędy pochodzi ze strony koledypolskie.pl